چشم‌ها می‌توانند مشکلات شنوایی را فاش کنند
تاریخ انتشار: ۱۷ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۴۰۱۵۸
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از ساینس الرت، معمولاً پزشکان برای بررسی مشکلات شنوایی افراد، گوش‌های آنها را آزمایش می‌کنند. اما مشکل چنین آزمایش‌هایی این است که کاهش قدرت شنوایی فرد را تقریبا یک یا دو دهه پس از ظهور اولین علائم تشخیص می‌دهند.
محققان دانشگاه تورنتو و موسسه تحقیقاتی روتمن در کانادا معتقدند هر چه انسان برای شنیدن بیشتر تقلا کند، نگاهش ثابت‌تر می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در مطالعات پیشین آمده بود وقتی افراد به طور عمیق به فکر می‌روند، حرکت چشم هایشان به کمترین حد ممکن می‌شود. به عنوان مثال، زمانی که فردی در حال آزمایش حافظه خود است، حرکات چشم او کاهش می‌یابد، تقریباً شبیه آن است که به نقطه‌ای از فضا خیره شده است.
حالا محققان در بررسی‌های خود نشان دادن که این امر در مورد چشمان شنوندگانی که برای شنیدن تلاش بیشتری می‌کنند نیز صدق می‌کند. این مطالعه شامل سه آزمایش بود که در آزمایش اول، یک سخنرانی برای ۲۶ شرکت‌کننده پخش شد که این سخنرانی با حرف‌های بی‌معنی در هم شده بود. پس از هر دور پخش سخنرانی، شرکت کنندگان می‌بایست در یک آزمون درک شنیداری شرکت می‌کردند.
در این مرحله و در حین پخش سخنرانی، نمایشگر مقابل شرکت کنندگان یا خالی بود یا یک مربع ثابت را نشان می‌داد. محققان در این بررسی متوجه شدند که حرکات چشم شرکت کنندگان در سخت‌ترین شرایط گوش دادن کاهش می‌یابد و کاهش حرکات چشم با درک بهتر سخنرانی همراه بود.
در آزمایش دوم، ۲۲ شرکت‌کننده به فهرستی از جملات کوتاه گوش دادند؛ در حالی که حرکت نقطه‌ای را در اطراف صفحه‌نمایش مقابل خود تماشا می‌کردند. مجدداً آزمون درک شنیداری انجام شد و نتایج یک بار دیگر نشان می‌دهد که حرکات چشم در زمانی که گفتار سخت‌تر شنیده می‌شود و تلاش برای گوش دادن بیشتر می‌شود، کاهش می‌یابد.
آزمایش نهایی بین ۲۳ شرکت کننده انجام شد که هر کدام به دو داستان ۱۰-۱۱ دقیقه‌ای از یک فایل صوتی گوش دادند. یکی از داستان‌ها به هم ریخته بود و اجزای داستان به سختی قابل تشخیص بود. داستان دوم اگرچه دست نخورده بود، اما صدایی در پس زمینه پخش و به تناوب کم و زیاد می‌شد. صفحه نمایش جلوی این شرکت کنندگان نیز شانزده نقطه را نشان می‌داد که در طول پخش داستان‌ها حرکت می‌کردند.
سپس یک آزمون درک مطلب دنبال شد و نتایج نشان داد در طول داستان به هم ریخته، چشمان شنوندگان بیشتر از زمانی که به داستان دست نخورده گوش می‌دادند حرکت می‌کرد. این اتفاق در راستای این فرضیه است که افراد هنگام گوش دادن به یک داستان غیرقابل درک، تلاش زیادی برای درک به خرج نمی‌دهند.
اما در خصوص داستان دست نخورده شرکت کنندگان مجبور بودند تلاش بیشتری برای شنیدن آنچه گفته می‌شود انجام دهند. بنابراین، جایی که صدای پس‌زمینه آرام‌تر بود، چشم‌های شرکت‌کنندگان بیشتر حرکت می‌کردند. اما وقتی کار سخت‌تر شد، ثابت ماندند.
در هر سه آزمایش، اتساع یا انقباض مردمک‌های یک شرکت‌کننده در مورد درک شنیداری آنها صحبت چندانی نکرد. علاوه بر این، آنچه بر روی صفحه نمایش در مقابل شرکت کنندگان نشان داده شد تأثیر کمی بر میزان حرکت چشمان آنها داشت.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که حرکات چشم ممکن است سرنخ‌هایی در مورد میزان سختی تلاش یک فرد برای گوش دادن داشته باشد. البته تلاش برای گوش دادن همیشه به دلیل ضعف در شنوایی نیست، اما می‌تواند یکی از اولین نشانه‌هایی باشد که فرد دچار مشکل است.
شرح کامل این مطالعه در نشریه Journal of Neuroscience منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: شرکت کنندگان شرکت کننده حرکات چشم گوش دادن چشم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۴۰۱۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تلقین، خاطرات را تغییر می‌دهد!/ اثر تصویرسازی ذهنی بر حافظه
تاکنون به این نکته توجه کرده‌اید که خاطرات لحظات احساسی‌تان چقدر پررنگ و واضح در ذهنتان نقش بسته است؟ این موضوع از نظر علمی اثبات شده است و به نحوی است که خاطرات ثبت شده در لحظات عاطفی، چه شیرین باشند و چه تلخ، از دیگر خاطرات ماندگارتر هستند و همچنین قابلیت تحریف بیشتری هم دارند.
تحقیقات نشان می‌دهند که خاطرات در گذر زمان می‌توانند تحریف شوند. این تحریفات در بسیاری از مواقع می‌توانند ناشی از تلقین‌های ذهنی باشند. احساسات نقش زیادی در شکل‌گیری حافظه دارند اما می‌توانند در مقابل میزان تحریف‌پذیری خاطرات را افزایش دهند.
در سال ۲۰۱۴، مطالعه ای درمورد تاثیر تلقین بر حافظه و به وجود آوردن خاطرات کاذب صورت گرفت که در ادامه این مطلب آن را بررسی می‌کنیم.
موضوع مطالعه این تحقیق، مقایسه نیروی احساسات و قدرت تلقین بر تغییر ساختار حافظه است. در آزمایش‌های عملی، به شرکت‌کنندگان تصاویری نمایش و پس از آن توضیحاتی شرح داده شد. بعد از این مراحل، برای بررسی نتایج و مقایسه آنها با یکدیگر، از شرکت‌کنندگان درباره احساساتشان درمورد دیده‌ها و شنیده‌ها سوالاتی پرسیده شد. محققان درباره پاسخ‌ها چنین می‌گویند: جواب شرکت کننده‌ها با برانگیختگی احساسی همراه بود. به شکلی که نسبت به دیده‌ها و شنیده‌هایشان، بسیار شدیدتر واکنش نشان دادند و این موضوع به دلیل تاثیر متقابلی است که تلقین و داستان‌سازی ذهنی بر فرآیند شکل گیری خاطرات می‌گذارد.
این تحقیق نشان داده است که افراد با تصویرسازی کردن، بخش زیادی از حافظه را تشکیل می‌دهند؛ به صورتی که ممکن است فرد با موضوعی برخورد مستقیم و حقیقی نداشته باشد اما با تصور آن موقعیت، تصویر مجازی را در ذهن خود بسازد و آن را پرورش دهد.
این مسئله در مواقعی مثل مواجهه با ترس و اضطراب می‌تواند شدیدتر بروز کند. هنگامی که یک فرد در موقعیت ترس قرار می‌گیرد، بیشتر از شرایط محیطی، نسبت به خاطر ذهن و تصوراتش آشفته می‌شود.
مطالعات نشان می‌دهند که تاثیر تلقین و تصویرسازی بر خاطرات عاطفی منفی بیشتر است. در این راستا می‌توان به مثال موقعیت وحشت‌زا که به اشاره شد استناد کرد.
به طور کلی این تحقیق سعی در اثبات قدرت و اثرگذاری تلقین و تصویرسازی‌های ذهنی خصوصا درمورد خاطرات عاطفی دارد.
منبع: CogBlog
ترجمه: تکتم شریفی نژاد – خبرنگار تحریریه جوان قدس
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت